Nowe refleksje na temat przysiadów cz. 1

Jeszcze raz od podstaw

Decydując się na prowadzenie nowej strony od zera muszę też niestety leczyć się z tą prostą niedogodnością, że wiele rzeczy trzeba opisać od nowa. Mogę wprawdzie odsyłać do starych artykułów, ale jak długo one tam będą tego nie wiem. Nie zależy to ode mnie. Drugi raz publikować ich tutaj nie mogę.

Pisząc od nowa o złotych ćwiczeniach postaram się dodać co nieco nowych przemyśleń. Tak, by się nie powtarzać. Dla mnie jako autora takie powtórki też są nudne. Nim jednak pójdę dalej muszę od nowa wznosić fundamenty. Zatem do rzeczy. Przysiady raz jeszcze.

Między koniecznością a fanatyzmem

Nic odkrywczego nie będzie w stwierdzeniu, że przysiady są ćwiczeniem najważniejszym i najbardziej podstawowym. Masz mało czasu na treningi? Rób tylko przysiady. czy od tego urosną Ci bicepsy w ramionach? I tak i nie. O tym za jakiś czas.

Musimy jednak odciąć się od postawy nazbyt fanatycznej. Czy każdy powinien je robić? Ujmę to tak – prawie każdy. W pewnych wypadkach ze względów zdrowotnych jak choćby przy uszkodzeniu kończyn czy kręgosłupa oraz niekiedy w chorobach o podłożu neurologicznym, przysiad może być niewskazany. Nie muszę też pewnie dodawać, że trudno ich wymagać od człowieka na wózku.

Tym niemniej. 99% wymówek przed robieniem tego ćwiczenia to właśnie tylko i wyłącznie wymówki. Jednak musimy też uszanować pozostały 1%. W tym wypadku trzeba do rzeczy podejść mądrze i już bardzo indywidualnie. Jednak jeśli ktoś może poruszać nogami to powinien tak czy inaczej je ćwiczyć. Pozwalam sobie domniemywać, że odpowiednio dobrana aktywacja kończyn dolnych jest jednym z istotnych czynników przedłużających życie i poprawiających zdrowie. Czasem będzie to tak krytykowany rower stacjonarny, a jeszcze lepiej bieganie. Niekiedy po prostu przysiady bez obciążenia lub jeszcze co innego. Byle tylko była to kwestia przemyślanej strategii, a nie wynik lenistwa, nieuctwa czy też widzimisiów.

W kolejnej części przypomnę technikę wykonywania tego ćwiczenia.