Gorzkie prawdy na temat rozciągania cz. 4

Rozciąganie redresyjne

Jeśli chodzi o tę metodę, to muszę przyznać, że im bardziej wgłębiam się w poznawanie anatomii i zasad działania naszego ciała, tym większe mam co do niej wątpliwości. Nie chcę tutaj twierdzić, że jest całkiem nieprzydatna czy też nie należy jej nigdy przeprowadzać. Na pewno nie można robić tego samemu, czy też przy pomocy usłużnego kumpla, bo wtedy to musi się skończyć źle.

Redresję musi przeprowadzić specjalista, a decyzję o jej przeprowadzeniu podejmuje się w oparciu o analizę przyczyn danego przykurczu.
Nie każdy przykurcz się kwalifikuje. Z racji zaś, że jest to rozwiązanie siłowe - dosłownie - poddawana mu osoba musi mieć pełne zaufanie do tego, kto redresję przeprowadza. Czasem podaje się wtedy pacjentowi środki przeciwbólowe. Choć teoretycznie nie jest to wskazane, decyzja o lekkim znieczuleniu jest uzależniona od progu i wytrzymałości na ból danej osoby. Zwykle też najpierw specjalnymi zabiegami: rozgrzaniem, masażem itd. przygotowuje się leczony obszar do redresji. Następnie wykonuje się rozciągnięcie przykładając odpowiednio dużą siłę. Istnieje też ryzyko uszkodzenia stawu lub naderwania ścięgien. Właśnie dlatego tego typu działanie to w moim odczuciu absolutna ostateczność. Inaczej rzecz ujmując - "nie róbcie tego w domu!"

Rozciąganie na przeczekanie

Tsatsouline (a właściwie tłumacz jego książki) używa określenia rozciąganie odprężone. Ja jednak pokusiłem się o własną nazwę, gdyż wydaje mi się bardziej adekwatna. Kilka razy przejmowałem nazwy ćwiczeń czy metod takie, jak już wcześniej pojawiły się w polskiej sieci czy książkach. Nie chciałem wprowadzać zamętu w nazewnictwie. Skutek był taki, że nazwy te często myliły ludzi, którym piszę plany. Dlatego muszę jeszcze tę sprawę przemyśleć - ale to przy innej okazji. Wróćmy do rozciągania.

W moim odczuciu jest to obok PIR jedna bardziej bezpiecznych i skutecznych metod. Jest rzadko stosowana nie tylko z powodu jej nieznajomości, ale również dlatego, iż wymaga sporo cierpliwości. O ile relaksacja poizometryczna redukuje dobrze ból i pomaga w stanach przykurczów powstałych stosunkowo niedawno, o tyle rozciąganie na przeczekanie może okazać się jedynym sposobem na poprawienie sytuacji w stanach zadawnionych, czy wręcz wywołanych wadami czy chorobami wrodzonymi.

Wspomniałem już o cierpliwości. Drugim warunkiem jest czas. Trzeba go trochę mieć i poświęcić. Jako zaś, że coraz trudniej nam zatrzymać się na kilka czy kilkanaście minut, proponuję tam gdzie się da stosować to rozciąganie podczas oglądania telewizji, albo słuchając audiobooka czy nawet muzyki. Tak, tak. O ile jestem przeciwnikiem puszczania muzyki w czasie treningu - tu dla dobra psychiki zrobiłbym wyjątek.

Należy przyjąć taką postawę, w której da się wytrzymać przez pewien dłuższy czas i jednocześnie dającą poczucie lekkiego rozciągnięcia w docelowych mięśniach. Podam tu przykład rozciągania tą metodą bardzo przykurczonych mięśni pośladkowych. Siadamy na krześle. Układamy jedną nogę na drugiej tak, by kostka znalazła się nad kolanem drugiej nogi. Jeśli już w tej pozycji czujemy lekkie napięcie w pośladkach nic więcej nie trzeba robić. Jeśli nie, to należy kolano uniesionej nogi naciskać z góry ręką z taką siłą, by uzyskać owo lekkie napięcie/poczucie rozciągania. Można po prostu oprzeć dłoń na tym kolanie. Czasem to wystarczy. W tej pozycji wytrzymuje się na początku kilkadziesiąt sekund. Potem zamienia się nogi. Z czasem zwiększa się czas do kilku a nawet kilkunastu minut. W skrajnych przypadkach trzeba wytrzymać 20-30 minut. Przypominam, że jest to metoda dla osób z poważnymi przykurczami w danym obszarze, więc osoby nie mające takich problemów w podanym tu przykładnie nie będą raczej odczuwały rozciągania. Jeśli tak jest w Twoim przypadku, to akurat to ćwiczenie nie jest dla Ciebie, choć być może podaną tu metodę będziesz mógł wykorzystać w innym układzie.