Witamina C i stres cz. 3

Moja kuracja antystresowa

Wiadomo już od początku, choćby za sprawą tytułu, że rzecz rozbija się o witaminę C. Jej większe dawki mogą faktycznie uspokoić nadnercza i zmniejszyć wydzielanie kortyzolu. Sam tego doświadczyłem, kiedy będąc pod wpływem silnego napięcia emocjonalnego zdecydowałem się na miesięczną kurację witaminą C. W związku z tym podaję kilka własnych wniosków.

Skuteczna kuracja oznaczała dla mnie dawkę 1 grama witaminy C o wysokiej biodostępności. Raz dziennie po posiłku. Już po kilku dniach zaobserwowałem znaczny spadek napięcia i lepszą tolerancję na stres. Tego efektu nie dała zwykła apteczna witamina C. Zjadanie nawet 10 tabletek na dobę, czyli 2 gramy – nie dało kompletnie nic.

Na dziś uważam, że jeśli ktoś decyduje się na tego typu kurację to rozsądna dawka wynosi 1-2 gramy i możemy serwować sobie ją przez miesiąc kilka razy do roku. Nie ma sensu brać na okrągło. Podobnie nie uważam, by rozsądne było promowanie przyjmowania 30 gram na dobę, co ostatnio jest modne w niektórych środowiskach. Po rozczarowaniu Poliquinem jestem dość ostrożny w szacowaniu dużych dawek jakichkolwiek suplementów. Żaden pojedynczy składnik nie będzie działał na nas i nasze zdrowie magicznie, tylko dlatego, że dostarczymy go w ilościach hurtowych.

Witamina C po treningu

Niespecjalnie też przemawia do mnie inna współczesna moda, a mianowicie przyjmowanie witaminy C zaraz po treningu w celu ograniczenia kortyzolu. To prawda, że powinniśmy ograniczać wydzielanie tego hormonu, by nie tracić wypracowanej masy, ale głównie poprzez dostarczenie dawki białka i tłuszczu i tym samym pobudzanie testosteronu. Nie wolno zapominać, że kortyzol działa przeciwzapalnie. Jego całkowity brak po treningu też nie jest dobry i zakłóci procesy regeneracyjne. Wszystko musi się opierać na subtelnej równowadze.