Nie jesteś ektomorfikiem! cz. 2

Czynników, które nas naprawdę różnicują jest wiele. Zacznijmy więc od owych nieszczęsnych węglowodanów. Poziom tolerancji węglowodanów u poszczególnych ludzi jest bardzo różny. Zapewne też częściowo związany z pochodzeniem etnicznym, ale przy obecnym wymieszaniu nie za bardzo da się na tym bazować. Rzecz jest związana z aktywnością określonych enzymów.

Faktycznie jest tak, że jedni będą mogli zjeść dużo więcej węglowodanów niż inni i nie przytyć. Jednak tylko do pewnej granicy. Po jej przekroczeniu i tak nastąpi otłuszczenie. Szczególnie, gdy będą to węglowodany przetworzone i ogołacające organizm z mikroskładników. Na pierwszym miejscu mamy tu biały ryż.

Jednak rodzi się tu inne pytanie, czy skoro zjadasz 5-7 gram węglowodanów na każdy kilogram masy ciała i się nie odtłuszczasz to warto się tak odżywiać? Nic za tym nie przemawia. Zapewne możesz sobie pozwolić na nieco więcej, ale nie oznacz to, że dla zdrowia będą korzystne tak duże ilości węglowodanów.

Lepsza tolerancja węglowodanów jest zjawiskiem korzystnym, ale nie wolno tego nadużywać, a już na pewno nie warto robić z tego teorii dla wszystkich i twierdzić, że sportowcy muszą zjadać ich dużo, że nie da się zrobić bez nich masy mięśniowe itp. Jeśli ktoś zostanie zakwalifikowany, jako ów ektomorfik każe mu się zjadać tony węglowodanów co w praktyce nie daje nic lub daje ostatecznie otłuszczenie. Pogarsza się insulinoodproność, a to tylko pierwszy krok do całej lawiny zaburzeń hormonalnych. Paradoksalnie przy zmianie diety na taką, w której dominują nasycone kwasy tłuszczowe, osobnik takowy zaczyna obserwować postępy. Ich poziom bywa różny, bo zależy jeszcze od wielu innych czynników – o których niebawem – ale zwykle jest. Co więcej ma się wtedy pewność, że faktycznie przybywa mięśni, a nie tłuszczu.