Błędy początkujących – katalog „wykroczeń” cz. 1

Tytułem wprowadzenia

Wydawałoby się, że o błędach początkujących napisano już wszystko. Sporo takich artykułów można odnaleźć w sieci. W praktyce jednak widać wyraźnie, że błędy nadal się pojawiają. Dzieje się tak po pierwsze z niewiedzy, a po drugie z niechęci do uczenia się. W tym drugim wypadku nic się nie da zrobić. Brutalnie trzeba powiedzieć, że poprawa może nastąpić dopiero po poważnej kontuzji. Jednak i to nie każdemu daje do myślenia. Zazwyczaj też brak postępów przekłada się na bzdurne mamrotanie o limitach genetycznych, do których w rzeczywistości jeszcze daleko oraz do sięgania po syntetyczne leki sterydowe.

W pierwszym wypadku jest znacznie lepiej. Każdy z nas zaczynał od zera. Jeśli się wytrwale szuka wiedzy, zawsze można ją znaleźć. Z czasem przychodzi też doświadczenie. Oczywiście w pierwszych miesiącach rośnie się mimo wszystko. Nawet w przypadku zastosowania całkowicie bzdurnych metod treningowych. Szkoda jednak marnować ten potencjał i robić wszystko źle, a potem dojść do punktu stagnacji. Dobry trening i dieta mogą już w pierwszym roku całkowicie zmienić sylwetkę i to bez niedozwolonego wspomagania. Jak się to mówi – gdybym wiele lat temu, na samym początku wiedział tyle ile wiem teraz, to teraz nie byłbym taki głupi. Bardziej poważnie – unikałbym wielu błędów, nie zmarnowałbym tyle czasu i dziś pewnie wyglądałbym o wiele lepiej!

Trzeba jeszcze poruszyć problem źródeł. Gdy zaczynałem swoją przygodę z siłownią o internecie prawie nikt nie słyszał. Książek też było niewiele. W zasadzie tylko publikacje Zakrzwskiego (pan ten rozpropagował kulturystkę w naszym kraju, ale nierzadko ponosiła go nadmiernie fantazja w opisach), potem książka Mizielińskiego. Jednak wbrew pozorom dziś nie jest wcale dużo lepiej. Polskojęzyczny internet pełen jest artykułów o kulturystyce. Cóż z tego skoro lansują ten sam beznadziejny model wywodzący się ze szkoły Weiderowskiej lub dogmatycznie stwierdzają, że istnieje tylko jedna skuteczna droga rozwoju. Nie mam nic przeciwko treningom HST, ale dość mam już czytania o tym, że to jedyna właściwa metoda. Podobnie jest z książkami. Tłumaczy się najmniej wartościowe pozycje. Porządne publikacje z zakresu treningów siłowych trzeba czytać w oryginale. Tu niestety napotykamy nie tylko barierę językową, ale i cenową. Sam ostatnio przymierzam się do kilku interesujących pozycji. Cóż, kiedy nie stać mnie na ich zakup. O ile polskojęzyczna publikacja kosztuje kilkadziesiąt złotych, to zachodnie kilkaset!

Wspominałem o artykułach opisujących błędy początkujących. Większość zawartych w nich zaleceń jest w zasadzie poprawna, ale i tam nie brak błędnych koncepcji, które ostatecznie wpychają początkujących na błędne tory. Dlatego myślę, że kolejny artykuł na ten temat jest potrzebny. Spróbuję ułożyć to pokaźny katalog błędów, ale nie wiem, czy uda mi się wskazać na wszystkie.

Kolorowe pisemka i treningi mistrzów

Pewnie, że chcemy wyglądać jak najlepsi. Co z tego, skoro opisywane w kolorowych gazetach dla kulturystów programy treningowe, są tylko wycinkiem z metodologii treningowej poszczególnych zawodowców. Zbyt wysoka intensywność treningów u początkującego szybko zahamuje dalsze postępy. Trzeba też pamiętać, że zawodnicy ci nierzadko wspomagają się farmakologicznie.

Większość pisanych w takich gazetach artykułów powstaje za biurkiem i ma niewiele wspólnego z treningową praktyką Pisze się je w celach marketingowych, a nie po to by wskazać najlepszą drogę. Oczywiście wszystkie takie treningi są „super” i nawet podaje się ile masy mięśniowej można na nich zyskać. Często są to wartości zawyżone i nierealne. Ktoś sobie wymyśla, że zdobędziesz 13kg masy mięśniowej. Tak z „kosmosu”. Nie mówiąc już o tym, że przyrost masy to sprawa dość indywidualna i zależna od wielu czynników. Pierwsza rada dla początkujących: Zapomnijcie o takich gazetach i o tzw. treningach mistrzów!

Brak wyraźnie określonych celów

Zwykle na początku przychodzi się na siłownię i macha jak popadnie i czym popadnie. Nierzadko z przeświadczeniem, że im więcej tym lepiej. Niby cel jest określony. Chce się lepiej wyglądać i mieć więcej masy mięśniowej, a przy okazji kaloryfer na brzuchu. Cele niby dobre, ale trzeba zdać sobie sprawę, a im szybciej tym lepiej, że należy wyróżnić cele bliskie i dalekie. W zasadzie należałoby zacząć od analizy sylwetki i rozsądnego doboru ćwiczeń. Jednak w tym wszystkim popełnia się tyle błędów, że trzeba wszystko omówić oddzielnie. Tu dodam, że jednym z najczęstszych błędów jest wyznaczanie sobie celów nierealnych. Na przykład zwiększenie obwodu ramienia o 10 cm w ciągu pięciu miesięcy. Potem przychodzi rozczarowanie i spadek motywacji.

Brak konsekwencji

Tu w zasadzie nawiązujemy do kolorowych gazet. Oto pojawia się jeden artykuł o cudownej metodzie treningowej, więc początkujący rzuca się na niego z zapałem, ale za dwa tygodnie znajduje opis innej metody. Porzuca to co robił dotychczas i zaczyna ćwiczyć nową metodą. Niektórzy potrafią nawet co tydzień zmieniać wszystko w swoim treningu. Nie mają ku temu ani doświadczenia, ani też potrzebnej wiedzy. Fakt, że treningi trzeba zmieniać, ale u początkującego nie następuje to tak często, jak u zaawansowanych. Zresztą i oni ćwiczą danym zestawem przynajmniej miesiąc.

Podnieść jak najwięcej. Brak właściwej techniki

Tym co gubi początkujących jest potrzeba prestiżu społecznego. Chcą być podziwiani. Lubią się przechwalać ile wycisną na klatę itp. Pchają więc jak najwięcej bez żadnej dbałości o technikę. Co w najlepszym wypadku kończy się brakiem postępów, a w najgorszym poważną kontuzją. W pierwszych miesiącach najważniejszym elementem treningu jest opanowanie właściwej techniki ruchu. Ciężary nie powinny być duże, dopóki nie ma się pewności, że ćwiczenie jest wykonywane poprawnie.