Gorzkie prawdy na temat rozciągania cz. 1

Z racji, że temat rozciągania pojawiał się już wiele razy, a nigdy nie miałem czasu i okazji podjąć go w bardziej wyczerpującej formie, postaram się teraz napisać coś więcej. Jest to ważne szczególnie dlatego, że temat obciążony jest wieloma mitami i wieloletnią złą praktyką. Nim jednak przejdę do sedna muszę wspomnieć o kilku zasadach, z którymi należy się najpierw zapoznać nim podejmiemy jakąkolwiek decyzję o rozpoczęciu rozciągania.

1. Nigdy lub prawie nigdy nie rozciągamy się przed treningiem

Mit rozciągania przed treningiem ma już długą historię. Niestety tak się utrwalił, że obecnie można zobaczyć nawet sportowców z górnej półki, którzy przed treningiem czy zawodami najpierw się rozciągają. Tymczasem rozciąganie osłabia chwilowo mięśnie i destabilizuje cały aparat ruchowy. Tym samym nie tylko ogranicza wyniki sportowe, ale też zwiększa ryzyko kontuzji. Im większe obciążenia stosujemy, tym ryzyko to jest większe.

Można więc stwierdzić, że prawie nigdy nie powinno się rozciągać przed treningiem. Ani siłowym, ani biegowym, ani w żadnym innym sporcie. Jedynym wyjątkiem od tej zasady są specjalnie ułożone zestawy rehabilitacyjne łączące rozciąganie z odpowiednimi ćwiczeniami, które mają poprawić ruchomość w danym stawie. Jednak i tu obowiązuje zasada, iż w takich ćwiczeniach obciążenia nie mogą być duże.

2. Bynajmniej wcale niekoniecznie rozciągamy się po treningu

Wiem, że wiele osób rozciąga się po treningu uznając ten zabieg za bezpieczny i korzystny. Jednak nie zawsze jest on do końca korzystny, o czym można będzie się przekonać z dalszej części tego artykułu. Dla wielu z Was tak naprawdę będzie tylko stratą czasu i niepotrzebnym przedłużaniem sesji treningowej. Początkowo może nie ma to aż takiego znaczenia, ale z czasem, gdy dochodzi coraz więcej ćwiczeń – już tak.

3. Rozciągamy się wtedy, gdy naprawdę jest to potrzebne

W zasadzie kluczowym pytaniem jakie należy sobie zadać jest właśnie to. Czy rozciąganie jest mi naprawdę potrzebne? W sporcie, a nierzadko w życiu, traci się mnóstwo czasu i energii na robienie rzeczy niepotrzebnych, na coś co „wszyscy robią” więc ja też muszę. Przyjmujemy usłyszane czy przeczytane bzdury bezkrytycznie. Sam od czasu do czasu łapię się na pewnych przekonaniach, które przejąłem z dzieciństwa i nigdy nie poddawałem ich krytycznemu osądowi. Ciągle też jesteśmy zalewani nowymi informacjami i niekiedy trudno je zweryfikować. Robi się wszystko, byśmy podlegali instynktowi stada i na ślepo biegli tam gdzie wszyscy.

Podobnie jest z rozciąganiem. Każdy musi się rozciągać. Bez tego nie ma rozwoju. Mięśnie trzeba rozciągać, bo inaczej nie będą silniejsze. Tego typu przesądy powtarza się z pokolenia na pokolenie i nikt ich nie rewiduje. Czy zastanawialiście się czasem dlaczego starzy mistrzowie robili szpagat be problemu, choć w ich planach treningowych rzadko znaleźć można rozciąganie? Jeśli nie to przemyślcie tę sprawę po lekturze tego artykułu.

Kiedy więc należy się rozciągać? Ano wtedy, gdy jakaś grupa mięśni jest przykurczona. Wtedy gdy mamy w jakimś stawie ograniczony zakres ruchu. To są prawdziwe powody rozciągania. Jeśli nie masz takich problemów to nie trać czasu na rozciąganie. Pamiętaj też, że hiper-mobilność w stawach może być groźniejsza niż lekkie przykurcze. Szczególnie dla kogoś, kto ma ambicje dźwigać wielkie ciężary.

4. Dlaczego mięsień może być przykurczony?

By dobrze zrozumieć w czym rzecz musimy dobrze zrozumieć kiedy mięsień może być przykurczony. Podstawowym powodem zawsze jest jego osłabienie. Obecnie tak wiele osób rozpoczynając treningi spostrzega, że ma przykurczone mięśnie pośladkowe. Szczególnie średnie i mniejsze. To efekt siedzącego trybu życia. Dawniej ludzie sporo chodzili, biegali i nosili. Wcale się nie rozciągali, a przykurczów w tych rejonach raczej nie mieli. Są to bowiem mięśnie właśnie w dużej mierze pracujące przy tych czynnościach. Gdy siedzisz godzinami przestają pracować. Po latach zaczyna w nich dochodzić do przykurczów.

Innym powodem mogą być pewne schorzenia. Zła budowa kośćca czy stawów może zaburzać równowagę i powodować przykurcze. Jeśli stan taki jest już utrwalony u osoby dorosłej to niekiedy nic już nie da się zrobić. Jedyne na co wtedy należy położyć akcent to wzmocnienie przykurczonego mięśnia. Trzeba robić wszystko, by stan patologiczny się nie pogłębiał.

Wiele chorób nerwowo-mięśniowych powoduje przykurcze. W tym wypadku trzeba stosować umiejętnie dobrane formy rozciągania połączone z ćwiczeniami wzmacniającymi oraz jeśli jest taka możliwość z zabiegami fizjoterapeutycznymi.