Strach i wymówki

Nowa forma religii

Wiele osób podchodzi do treningu na siłowni jak do swoistej religii, w której dominującą rolę sprawuje jakieś gniewne bóstwo. Bóstwo takie tylko czyha na jakiś błąd, by pokarać śmiałka. Jeśli taki obraz wydaje Wam się zbyt wydumany, to zastanówcie się nad strachem mniej lub bardziej uświadomionym. Strach przed tym, że zrobi się za dużo albo za mało. Za dużo ćwiczeń, za mało serii itd. Za wszystko to możemy zostać ukarani przez owe gniewne bóstwo brakiem przyrostów. Oto zadajemy sobie pytanie o seks, czy za dużo seksu nie zmniejszy moich przyrostów? Może trzeba go raczej więcej niż mniej? Na podobnych lękach żerują też rzecz jasna sprzedawcy suplementów. Jeśli nie będziesz brał tego czy tamtego, to żadna metoda nie pomoże i przyrostów nie będzie.

Przetrenowanie

Tak naprawdę to właśnie ten strach sprawia, że nasze wyniki są gorsze. Strach i brak pozytywnej motywacji to najgorsi wrogowie postępu. Możesz mieć najlepszą dla siebie dietę, spać 8-10 godzin na dobę w idealnych warunkach, a nawet dobry plan - gdy brakuje odpowiedniego podejścia postępów nie będzie lub będą znacznie gorsze niż mogłyby być. Kolejny straszak dokładają nam lekarze i niektórzy "specjaliści" od treningu. Nie można tak dużo i tak ciężko trenować. Masz taką czy inną chorobę, więc musisz się oszczędzać. No i pojawia się magiczne słowo "przetrenowanie". Tak naprawdę przetrenowanie występuje o wiele rzadziej niż się powszechnie przyjmuje. Może do niego prowadzić:

- bardzo słaba dieta - podkreślam tu słowo "bardzo"!

- mało snu

- złe nastawienie psychiczne!

To ostatnie jest kluczem. Jak wierzysz, że się łatwo przetrenowujesz, to po 2 poniesieniach różowej sztangielki będziesz przetrenowany. Jeśli w to nie wierzysz to będziesz robił sesję przysiadów 10 razy na tydzień z 90% swoich możliwości i nie będziesz przetrenowany. Najwyżej czasem zbyt przemęczony.

Wiele osób będzie się tłumaczyło tym, że ćwiczy na czysto. Na koksie to może i można ciężko ćwiczyć, nawet kilka razy na dzień, ale dla naturala to niemożliwe. Bzdura! Starzy mistrzowie z początków dwudziestego wieku i pierwszej połowy ćwiczyli bardzo często i bardzo intensywnie. Było to jeszcze przed wynalezieniem syntetycznych hormonów. Nie dość tego, że ćwiczyli czasem całymi dniami z krótkimi przerwami, to jeszcze wieczorem chlali prawie do upadłego w knajpach. Poszukajcie sobie informacji o Hermanie Goenerze, Johnie Grimku, Bennym Podda, Marvinie Edderze, Atrhurze Saxonie i innych. Choć nie wiem, czy znajdziecie wszystkie informacje na tych ugrzecznionych i poprawnych politycznie internetowych stronach.

Nie namawiam Was do tego byście spędzali całe dni na siłowni, ani spijali się dziennie do upadłego. Namawiam do zmiany sposobu myślenia. Do odrzucenia balastu epoki koksu i wymówek. Zapomnijcie o marketingowych bredniach z pod znaku: Weidera, Arthura Jonesa, Mike'a Mentzera czy Stuarta McRoberta. Jeśli ktoś tych panów uważa za nieomylne autorytet, to na mojej stronie nie znajdzie nic dla siebie. Nie bójcie się eksperymentować. Spróbujcie czasem dwu sesji na dzień, albo i trzech. Wszystko na tyle, na ile pozwoli Was czas, do którego jeszcze wrócę.

Lęk przed upadkiem mięśniowym

Przestrzegam zwykle przed seriami do upadku, gdyż układ nerwowy ich nie lubi. Przynajmniej nie w nadmiarze. Jednak nie oznacza to, że nie należy ćwiczyć ciężko ani obawiać się każdego upadku mięśniowego, jeśli czasem się zdarzy. Często też przestrzegam przed przechodzeniem od siedzącego trybu życia, od razu do bardzo aktywnego. Trzeba stopniowo i z rozsądkiem zwiększać swoje obciążenia treningowe, jak i częstotliwość sesji. I znowu... to nie znaczy, że z czasem nie można ćwiczyć i kilkanaście razy na tydzień. Trzeba tylko dojść do tego stopniowo.

Wiek jako wymówka

Wiek to bardzo dobra wymówka. Nie tylko pozwala unikać ciężkich treningów. Jestem już stary, więc nie warto dbać o siebie. Jestem już za stary, by czegoś się nauczyć. Pamięć już nie ta itd. Często tak bredzą 40- latkowie a czasami i młodsi. Ludzie, którzy właśnie powinni być u szczytu formy, ale pozwolili sobie wmówić, że są już starymi dziadami. Nawet jeśli masz 50 lat, 60, czy wreszcie 70 - nie jest za późno, by zacząć trenować i dbać o siebie. Nawet nie jest za późno, by po pewnym czasie robić kilka sesji na dzień. Naprawdę! Jeśli nie chcesz się rozwijać, nie tylko w sporcie, ale ogólnie - nie chcesz się niczego już uczyć, nic zmieniać w życiu, to po co się jeszcze plączesz po świecie? Cytując Ziemiańskiego "Cóż za czasy nastały, żeby trupy, miast na cmentarzu leżeć, ludzi nachodziły?" Chamskie? Brutalne? Może, ale przede wszystkim prawdziwe!

Geny jako wymówka

Obecnie wszystko sprowadza się do genów. Mamy kolejne dogmaty religijne. Jestem słaby i chudy, bo taką mam genetykę. Jestem gruby, bo taką mam genetykę. Moje choroby powodowane są genami. Skąd jednak wiesz jakie masz geny? Przebadałeś się na wszelkie możliwe sposoby? Nawet gdybyś to zrobił, to współczesna nauka nie odpowie Ci do końca ani jak masz ćwiczyć, ani na jakie choroby możesz zachorować. Wiele genów uaktywnia się zresztą pod wpływem określonych czynników środowiskowych. Jesteś gruby i masz cukrzycę, bo się źle odżywiasz. Pomyślałeś o tym, że być może to, że jesteś bardzo chudy i słaby, to uwarunkowanie genetyczne, które pozwoli Ci ćwiczyć częściej i ciężej? Więc zapomnij o wymówkach opartych na genach i bredniach o hardgainerach, ektomorfikach i innych stworach w naturze nie występujących.

Badania naukowe jako wymówka

Prowadzi się mnóstwo badań naukowych, których wartość często bywa dyskusyjna. To jednak nie przeszkadza wielu internetowym ekspertom od czytania abstraktów, by dowodzić, że taka dieta czy taka metoda treningu jest najlepsza. Pomijam już sprawę periodyzacji, ale podstawowy błąd metodologicznych tych badań polega na tym, że uczestniczą w nich ludzie, którzy wcześniej nigdy regularnie nie trenowali. Dlatego działa na nich wszystko i za pomocą takiej grupy można też prawie wszystko udowodnić. Ostatnio sam nie wierzyłem własnym oczom, gdy spotkałem się z badaniami na temat długowieczności. Badano 10 ochotników i uwaga... 71% z nich paliło papierosy, a 83% piło alkohol! To znaczy ile? 7 i kawałek człowieka palił? 8 i kawałek człowieka - nieco większy - regularnie piło? Początkowo myślałem, że być może chodzi o błąd w druku i miało być 100 osób, ale skąd niby wziąć nagle w jednym miejscu 100 ludzi dobijających setki? Nie dajcie się ogłupiać wszystkiemu co nosi etykietkę "badania naukowe". Jak najbardziej cenię badania naukowe, ale te rzetelne, a takich niestety jest coraz mniej.

Strach przed ciężarem

Im dłużej się ćwiczy, tym bynajmniej nie jest łatwiej. Masz 50kg na grzbiecie i robisz przysiad. Po kilku miesiącach czy latach ładujesz 100kg, a może jeszcze więcej. Wraz ze zwiększeniem obciążeń wzrasta nie tylko napięcie mięśni. Wzrasta też napięcie psychiczne. W pewnym momencie pojawia się lęk przed ciężarem, przed kolejną ciężką serią czy wreszcie przed kontuzją. Jak najbardziej namawiam do rozsądku i do tego by możliwie najlepiej zadbać o swoje bezpieczeństwo. Jednak, jeśli chcemy iść dalej musimy nauczyć się opanowania tego lęku i pozytywnego spojrzenia tak na treningi, jak i na swoje możliwości. Ciesz się tym, że dziś poniesiesz jeszcze więcej.

Brak czasu i rodzina jako wymówki

Wiem dobrze, że na siłowni świat się nie kończy. Wielu z nas ma rodziny lub chociaż partnerów czy partnerki. Mamy swoje obowiązki i niekiedy mało czasu. Jednak warto dobrze zastanowić się nad tym czasem. Ile tracimy go dziennie na oglądanie durnot w TV lub w internecie? Ile czasu spędzasz na FB i innych specjalnie do tego celu wymyślonych ogłupiaczach? Naprawdę nie masz nawet pół godziny ze trzy razy w tygodniu, by zadbać o swoje zdrowie? Potem stracisz go znacznie więcej w kolejkach do lekarzy! Poświęć też trochę czasu na swój rozwój intelektualny i psychiczny. Czytaj książki, analizuj swoje motywacje itd. Będziesz lepszym i zdrowszym człowiekiem czym oddasz najlepszą przysługę swoim bliskim. Całe życie trzeba dbać o relację z najbliższymi, a zawsze zaczyna się od siebie. Jeśli nie potrafisz zadbać o siebie, to tak naprawdę nie będziesz umiał zadbać o innych.

Nie bójcie się od siebie wymagać. Nauczcie się cieszyć treningiem a nie traktować jak jakąś karę za niepopełnione grzechy. Żywy organizm nie jest maszyną, której pracę i możliwości można dokładnie wyliczyć i przewidzieć. Nie spala określonej ilości kalorii przy takiej czy innej pracy, jak chcieliby dietetycy. To czy pracuje lepiej czy gorzej, czy się rozwija, zależy w dużej mierze od psychiki - od nastawienia. Będziesz na tyle rósł, na ile masz do tego motywację. Jasne, że będą nas ograniczać różne choroby, ale przegramy dopiero wtedy, gdy damy sobie wmówić, że "nic się nie da zrobić", że "nie wolno się przemęczać", że "jesteś hardgainerem", że "łatwo się przetrenować". Strach przed próbowaniem ciągle od nowa i brak motywacji, to największe ograniczniki.