Reakcje na stres a motywacja cz. 8

Rozładowanie napięcia

Hobby wbrew pozorom nie jest tylko zwykłym relaksem. Jest też czymś co zajmuje umysł i rozwija zainteresowania. Bardzo niebezpieczną i niezdrową rzeczą jest brak zainteresowania czymkolwiek poza pracą. Zbyt wielu ludzi widziałem studiujących tylko dla mirażu lepszych zarobków, bym miał mieć jakieś złudzenia. Zwłaszcza, gdy życie ów miraż przegania i okazuje się, że studia lepszych zarobów nie dały i taki absolwent ląduje ostatecznie w jakiejś sieci fast-food. Znam też takich, którzy uważają, że po zakończeniu oficjalnej nauki szkolnej nie ma sensu już niczego się uczyć. Tacy ludzie już na starcie są żałosnymi staruszkami. Jeśli nie biologicznie to umysłowo, a daję Wam słowo, że biologia szybko ich dogoni i w wieku lat 40 będę mieli biologicznie już co najmniej 60. Wiadomo, że trzeba i warto zarabiać pieniądze, ale życie tylko dla pieniędzy jest naprawdę żałosne. Takie coś trudno nawet nazwać wegetacją.

Nawet, gdy tego przez jakiś czas nie widać na zewnątrz - frustracja narasta. Najczęstsza wymówka to brak czasu, by się czymś interesować. Bo trzeba zarabiać na życie, bo dzieci, bo żona czy mąż itd. To nic, że telewizor leci na okrągło, że pojawiają się nowe wpisy na FB - przecież na nic nie ma czasu. Taki człowiek jest zwykle najbardziej przemądrzały w towarzystwie, choć tak naprawdę na niczym się nie zna.

Wróćmy jednak do sprawy hobby. Jak już wspomniałem nie tylko relaksuje, ale też pobudza mózg do działania. Daje pozytywną dawkę pobudzenia. Zwróćcie uwagę, jak łatwo uczyć się czegoś co Was interesuje, jak chętnie wyszukujecie informacje na ten temat, a jak ciężko zabrać się do nauczenia czegoś co wydaje się nudne. Takie pozyskiwanie informacji i umiejętności nie związanych z pracą zawodową może nawet pomóc w tej pracy, bo ogólnie rozwija i pozwala na wiele spraw spojrzeć z szerszej perspektywy.

Osobna kwestia to czytanie książek. Nie chcę tu moralizować i przynudzać, ale jeśli jesteś z tych co to czytają jedną książkę na rok to się nie rozwijasz tylko zwijasz - intelektualnie. Jeśli internet jest dla Ciebie jedynym źródłem wiedzy, to masz powody, by się martwić. Wspomniane już tworzenie nowych neuronów w mózgu raczej nie będzie zachodzić! Oczywiście jest fajnie, gdy hobby przeradza się w pracę zawodową, co niestety jest przywilejem tylko nielicznych, ale nawet wtedy warto trochę interesować się czymś poza własną dziedziną.

Teraz zajmijmy się na chwilę treningami. Wspomniałem już o niektórych niekorzystnych aspektach maratonów, ale jak to naprawdę jest z treningiem siłowym? Wielu lekarzy czy nawet autorów z kręgu tzw. medycyny alternatywnej, uważa, że to nic dobrego. Oto dodatkowa dawka stresu, element nadmiernego ryzyka urazu itd. W ten sposób powieszono już na treningach siłowych wszelkie możliwe psy. Do tego dochodzi bełkot psychologów o bigoreksji i kilka innych podobnych dziwactw. Jak jest naprawdę? Nie będę Was oszukiwał i podejmował się bezkrytycznej obrony treningów siłowych. Rzecz nie jest taka prosta. W grę wchodzą dwa najważniejsze faktory. Pierwszy to odpowiedni dobór intensywności, częstotliwości i objętości do aktualnych możliwości. Drugi to nastawienie psychiczne. Pierwszego nie będę tu dokładnie omawiał, bo ta sprawa wypływała już wielokrotnie. Zawsze to podkreślam, że trzeba zacząć w miarę lekko i dopiero stopniowo zwiększać wszystkie te trzy parametry.

Obecnie skupię się raczej na drugim, bo o nim do tej pory nie było zbyt dużo powiedziane. Jeśli jesteś kimś kto traktuje treningi jak zło konieczne i nie lubi trenować, nigdy nie doświadcza entuzjazmu i uniesienia w czasie ćwiczeń - to istnieje duże prawdopodobieństwo, że nie tylko Twoje osiągnięcia będą mizerne, ale i poziom glikokortykoidów nadmiernie wysoki. To oznacza, że taki trening będzie Ci bardziej szkodził niż pomagał. Rozwiązania są dwa: albo zmień nastawienie, albo zmień uprawiany sport. Rób coś co lubisz! Każdemu czasem zdarza się gorszy dzień i niechęć do ćwiczenia, chodzi o to, by nie działo się to za często. Traktuje swoje treningi jak pozytywne wyzwanie. Być może trzeba w tym celu zmodyfikować plan lub niektóre ćwiczenia. Jako argument za niech posłużą postacie siłaczy z przed ery sterydowo-weiderowskiej, którzy często dźwigali ciężary w wieku 70-80 lat, o jakich większość współczesnych dwudziestolatków tylko może pomarzyć.

Myślenie o przyjemnych i absorbujących rzeczach to kolejny dobry nawyk. Myśl o tym co lubisz zamiast ciągle się zamartwiać. Nie każdy musi, czy nawet powinien medytować (to osobny temat), ale każdy może sobie pomóc myśląc o przyjemnościach. Trzeba też umieć od siebie wymagać, ale wiedzieć kiedy sobie odpuścić i zafundować jakąś małą przyjemność.