Roztrenowanie i regeneracja cz. 3

Zamierzone i niezamierzone

Trzeba również brać pod uwagę przerwy niezamierzone. Takie zawsze się zdarzają. Nagle wypada jakiś wyjazd służbowy, jedziemy na urlop, pojawia się choroba lub kontuzja itp. Jeśli często się to zdarza, to nie ma sensu wprowadzać dodatkowych przerw regeneracyjnych. W zasadzie warto przyjąć zasadę, że na urlopie wypoczywamy. Co oznacza, że nie szukamy od razu po przyjedźcie na wczasy jakiejś siłowni z przerażeniem w oczach, że jak nie zdążmy to pojawią się spadki. Im ciężej się ćwiczy, to mniejsze będą spadki w czasie takich przerw, a często nie będzie ich wcale. Nikt dokładnie nie wie, dlaczego po miesiącu przerwy jedni wracają silniejsi, a inni słabsi. Intensywność treningu tłumaczy tylko część tego zjawiska, a zwalanie wszystkiego na geny tak naprawdę nic nie tłumaczy. Niemniej tydzień czy dwa przerwy nikomu szkód nie wyrządzi.

Dobrze wprowadzane przerwy sprawią, że po nich będziemy być może przez kilka dni słabsi, ale potem zauważymy większy i szybszy przyrost siły i masy mięśniowej. Trzeba pamiętać, że mikrourazy spowodowane treningiem czasem mogą się nawarstwiać i tym samym ograniczać przyrosty. Jest to reakcja obronna układu nerwowego. Niekiedy takie nawarstwienie mikrourazów prowadzi do kontuzji.

Niebezpieczne skrajności

Większość z nas - także niestety ja - ma skłonność do przesady. Albo wszystko, albo nic. Trzeba pamiętać, że łatwo przesadzić z ilością i intensywnością treningów, jak i z częstotliwością przerw od treningu. Bynajmniej nie stoi to w sprzeczności z tym co pisałem w poprzednich artykułach, o częstotliwości treningów czy motywacji. Chodzi o to, by wszystko dobierać zgodnie z aktualnym poziomem wytrenowania. Niespecjalnie też przekonują mnie tzw. treningi na podtrzymanie czy treningi regeneracyjne czyli lekkie. To strata czasu. Albo trenujesz ciężko, albo odpoczywasz. Nie przesądzam do końca tego, czy w pewnych warunkach wprowadzenie czasowo lekkich treningów będzie zupełnie bezcelowe. Jednak do mnie ta koncepcja nie przemawia. Wprawdzie na pewnym etapie lekki ruch przyspiesza regenerację, ale sensowniejsze będzie wówczas wprowadzenie spacerów, truchtu lub spokojnej jazdy na rowerze itp.

Rozsądny balans

Osobny problem to wielosesyjne treningi przez cały rok. Można przez jakiś czas trenować po kilka razy na dzień, ale raczej nie cały czas na okrągło. Niektórzy dają pewnie radę trenować tak nawet kilka lat pod rząd, ale w końcu przyjdzie moment, w którym albo ciało albo psychika zostaną wyeksploatowane. W odniesieniu do tego co napisałem powyżej o lekkich treningach można się pokusić o model, w którym za "lekki trening" uzna się taki, w którym będzie tylko jedna sesja dziennie. Natomiast nie spadnie sama intensywność. Jeśli robiłeś przez kilka tygodni czy nawet miesięcy po 2-3 sesje na dzień, to zejście do jednej organizm odbierze jako znaczne obniżenie reżimu treningowego. Mimo, że ciężary nie zostaną zmniejszone.

Tak naprawdę wszystko w życiu, nie tylko treningi, ale też każda inna ludzka działalność, jeśli ma przynosić korzyści musi opierać się na mądrym balansie pomiędzy wysokimi wymaganiami od samego siebie, a umiejętnością odpuszczenia sobie, gdy przychodzi na to czas. To zdolność do twardej walki o własny rozwój przy jednoczesnej umiejętności zrelaksowania się i cieszenia życiem z jego prostymi przyjemnościami. Można popaść w obsesję trenowania i zrujnować sobie zdrowie, można popaść w podobną obsesję zarabiania pieniędzy, by potem nie mieć ani czasu ani sił, by je na coś sensownego spożytkować. O równowagę nigdy nie jest łatwo.