Kryzys męskości? cz. 5

Genetyka jako współczesna religia

Genetyka miała przed ludźmi odkryć nowe horyzonty, a tymczasem stała się formą nowej religii. Chciałbym być w tym miejscu dobrze zrozumianym. Nie negują osiągnięć genetyki jako nauki, jednak jesteśmy dopiero na początku zrozumienia czym są geny. Dlatego wszelkie głośnio obwieszczane pseudo-odkrycia genu: otyłości, homoseksualizmu, religijności itd. to zwykły humbug. Nie ma czegoś takiego! Wielkie nadzieje wyleczenia wszelkich chorób, czy doprowadzenia do nieśmiertelności na drodze genetyki, póki co zawiodły. Pod koniec ubiegłego wieku ludzi inwestowano naprawdę wielkie pieniądze w badania genów, jednak, gdy nie udało się przełożyć wyników na realne zastosowania, politycy i sponsorzy mocno przykręcili kurki z pieniędzmi. Stąd potrzeba obwieszczania, że te oto badania wykryją gen czegoś tam. Ostatni hit sezonu to zdaje się "gen leworęczności". Wszystko po to, by pozyskać nowe granty. Problemem w tym wypadku jest zarówno rzetelność samych naukowców, jak i system finansowania nauki, a wreszcie nierealne oczekiwania ludzi chcących by już zaraz wszystko przełożyć na zastosowania i lekceważących prace teoretyczne. Pisałem o tym obszernie w innym cyklu artykułów.

Wszystko co dotyczy obecnie zastosowania genetyki w praktyce jest bardziej sferą wiary niż faktów. Wyciąga się od zdesperowanych chorych masę pieniędzy na tzw. terapie genetyczne, które póki co nie dają efektów. Nie mówi się tym ludziom uczciwie, że to w czym uczestniczą to póki co nie leczenie, a raczej eksperyment naukowy. W tym miejscu dochodzimy do istoty sprawy, czyli naszego tematu. Ileż to razy na różnych forach i wszelkich "uczonych" publikacjach dotyczących sportu, szczególnie sportów siłowych, pada stwierdzenie, że ktoś ma dobre geny albo złe geny, by uprawiać kulturystykę czy inny sport. Można przeczytać również o tzw. limicie genetycznym. To kolejna bzdura kastrująca współczesnych mężczyzn. Nie ma czegoś takiego. Na aktualnym etapie badań nikt nie jest w stanie określić genetycznego limitu tak rozwoju mięśni, jak też np. intelektu. Tak przy okazji. Czemu jakoś nikt nie odważa się powiedzieć drugiemu, że już osiągnął swój limit intelektualny? Dostałby wtedy w pysk? Jednak z pokorą przyjmujemy stwierdzenia o genetycznym limicie! Autorytet nauki? Nie! To jest autorytet pseudo-nauki! Kastruje się nas grzecznie tłumacząc, że już osiągnęliśmy limit potencji...

No dobrze. Skoro tak, to czemu jedni rosną szybciej, a drudzy prawie wcale? Pewnie, że jakiś wpływ na to mają geny. Jednak nie wiemy jaki. Wpływ ma też cała historia życia, odżywanie, zanieczyszczenia, gospodarka hormonalna i sporo innych jeszcze nieznanych czynników. Czasem po prosty zły plan treningowy. Bywa, że człowiek męczy się przez kilka lat i niewiele mięśni zyskuje. Potem nagle następuje skok i mamy wielkiego faceta. Koks? Czasem tak, ale nie zawsze. Bywa, że nagle coś zaskoczy. Dlatego nie dajmy sobie wmówić limitu genetycznego, tylko weźmy się do cięższej pracy.

Alkohol a testosteron

Zapewne naczytaliście się i nasłuchali mnóstwa moralitetów na temat tego jak to alkohol szkodzi formie sportowej. Szkoda tylko, że fakty nie do końca współgrają z tymi stwierdzeniami. Nie mam zamiaru przeczyć temu, że alkohol może wyrządzić wiele szkód. Zniszczył już niejedną rodzinę, niejednemu zdrowie i... stop! Czy na pewno głównym winowajcą jest tu alkohol? Warto w tym miejscu przypomnieć sobie inne podobne wywody na temat tego, jak to testosteron wyzwala agresję. Wszystko to tak często nam powtarzano, że utrwaliło się mocno w społecznej świadomości. Każdy kto trenuje na siłowni to bezmózgi agresywny koksiarz, który bije staruszki, kopie małe kotki itd. Każdy kto trenuje nie może tknąć kieliszka wódki, bo od razu starci masę i siłę itd. Otóż wszystko to są świętobliwe bzdury wypowiadane z ambony moralnej wyższości. Myli się w nich zabobon z faktem.

Ani alkohol, ani testosteron, sam w sobie nie wyzwala agresji. Chodzi o bardziej skomplikowany mechanizm. Zwykle po alkoholu agresywni stają się ci, którzy na co dzień są mocno zakompleksieni, ale jednocześnie próbują grać twardzieli. Podobnie będzie z podwyższonym - zwykle farmakologicznie - testosteronem. Każdy z nas może łatwo przeprowadzić prosty test. Czy alkohol Cię uspokaja, czy wręcz przeciwnie? Jeśli zamiast spokojny, stajesz się agresywny - przestań pić i zabierz się za pracę nad swoją psychiką. Inaczej będziesz coraz bardziej krzywdził ludzi. Szczególnie najbliższych. Natomiast jeśli Cię uspokaja... do tego jeszcze powrócę.

Nim przejdę do jakichś wniosków muszę uczciwie napisać o pewnym zjawisku. W całej historii największymi wojownikami i siłaczami byli najczęściej najwięksi pijacy. Jeśli spojrzeć na rzymskie opisy Germanów czy potem Wikingów, to zwykle z jednej strony charakteryzowano ich jako barczystych i silnych, a z drugiej jako notorycznych ochlaptusów poświęcających całe noce na mocno zakrapiane uczty. Wspomniany już wielokrotnie przeze mnie Arthur Saxon, był wg obecnej oceny zwykłym alkoholikiem. Mimo kilku sesji treningowych dziennie, trwających po 2-3 godziny, chlał całe noce, a często także pomiędzy treningami w dzień. Pisałem już kiedyś o słynnych 50 piwach. Lubił mieszać piwo z ginem i jajami z cukrem. Taki napój prozdrowotny! Wielu rosyjskich i bułgarskich ciężarowców piło ogromne ilości wódki. Tak w czasie całego roku przygotowań do zawodów, jak i w trakcie samych zawodów. Sam kiedyś przez lata pracowałem z ludźmi potrafiącymi ostro pić i jednocześnie pracować ciężko fizycznie.

Istnieją badania sugerujące związek pomiędzy piciem a intensywnością treningu. Im więcej się pije, tym bardziej wymaga się od siebie na treningach. Być może chodzi tu o specyficzną dyspozycję psychiczną niektórych zawodników, u których właśnie alkohol wywołuje agresję, ale jednocześnie potrafią ją dobrze skanalizować. Niektórzy aż tak bardzo, że popijają wódkę pomiędzy seriami!

Osobiście nie jestem zwolennikiem popadania w skrajności. Wyleczyło mnie z tego doświadczenie życiowe. Nie jestem też zwolennikiem ślepego naśladowania każdego tylko dlatego, że w jakiejś dziedzinie coś osiągnął. Uważam, że najzdrowszym podejściem jest wypicie kilka razy na tydzień (2-3) jednego albo dwu piw czy też czegoś mocniejszego. Jeśli cały tydzień ciężko trenujesz i dajesz z siebie wszystko, jeśli zajmujesz się pracą i innymi obowiązkami, to taki wieczorny relaks tylko poprawi Twoje samopoczucie i wyniki sportowe. Rada nie dotyczy osób mających problem z agresją - o czym było powyżej - jak i mających skłonność do uzależnień. Zdecydowanie też odradzam picie na siłowni. To może i pomagało niektórym, ale dla większości pewnie skończy się wypadkiem i poważną kontuzją.

Co to ma wspólnego z kryzysem męskości? Bardzo dużo. Otóż, wbrew temu co wypisują i wygadują moraliści - odpowiednia podaż alkoholu podwyższa poziom testosteronu. Pozostaje pytaniem otwartym co oznacza odpowiednia dawka. Na pewno nie za duża. Dużo tu zależy od indywidualnej tolerancji. O ile bowiem umiarkowane spożycie od czasu do czasu podbija testosteron, to upijanie się - szczególnie częste - powoduje jego gwałtowny spadek. Jak i wiele innych kłopotów zdrowotnych. Skål!