Dieta - próba odpowiedzi na niektóre niejasności i wątpliwości cz. 9

Mikroskładniki cz. 2

Zapewne ciągle uda nam się pozyskiwać część mikroelementów z normalnej żywności. (Należy pamiętać, że tak naprawdę potrzebujemy blisko tysiąc różnych mikroskładników). Pod warunkiem, że właśnie jest ona jak najbardziej "normalna", czyli jak najmniej przetworzona. Mam tu na myśli przede wszystkim mięso - najbardziej podroby, no i warzywa. Dobrym zapleczem mikroskładników są jajka. Im mniej obrabiamy termicznie pożywienie tym lepiej, ale ze względu na różne toksyny - czasem wytwarzane przez same rośliny dla obrony - czy też pasożyty i bakterie, nie unikniemy całkowicie obróbki cieplnej.

Orzechy laskowe i włoskie, pestki z dyni czy nasiona chia albo lnu - można potraktować jako dodatkowe źródło mikroelementów. Jeszcze lepiej, gdy - podobnie jak warzywa - pochodzą z upraw ekologicznych. Jednak muszę przyznać, że nie do końca wierzę w zapewnienia producentów o "ekologiczności". Często takie dwa razy droższe produkty niczym nie różnią się o tych z hipermarketów prócz, rzecz jasna, etykiety i ceny.

Ile tych węglowodanów i kiedy?

Zapewne teraz zacznie się na nowo ujadanie, więc z góry chcę uprzedzić. Nie mam ochoty wdawać się w kolejne pyskówki o węglowodanach. Jeśli ktoś się nie zgadza, niech sobie je jak chce i co chce. Byle przestał mi tym zawracać głowę i nie robił za eksperta po dwu tygodniach zmiany diety. Tym co tu napiszę mam zamiar wyczerpać temat węglowodanów, bo po prostu stał się nudny i męczący.

Spróbujmy zacząć od zawodowych kulturystów. Jeśli wierzyć doniesieniom z gazetek, których nawiasem mówiąc głównym źródłem dochodu są reklamy np. gainerów, a nawias ten rzutuje na rzetelność podawanych tam informacji - to wielu z nich je mnóstwo węglowodanów, bo to "buduje masę". Po pierwsze, każdy albo prawie każdy z nich jest na koksie. To całkowicie zmienia metabolizm. Nie należy sobie wyobrażać takiego pana wstrzykującego sobie tylko testosteron lub podjadającego metanabol na boku. To nie te czasu! Dziś przyjmuje się złożone koktajle hormonów i enzymów. Nikt - poza Jasiem z podwórka - nie bierze samego hormonu wzrostu czy testosteronu. W skład takiego koktajlu wchodzi także insulina! Skoro tak, to oni po prostu są zmuszeni do tego, by przyjmować większe ilości węglowodanów, bo inaczej wylądowaliby na reanimacji. Ogólnie i nie wchodząc w szczegóły, cała ta procedura pozwala budować ogromną i często mało funkcjonalną masę mięśniową, a przy okazji niszczy zdrowie i skraca życie.

Teraz druga rzecz. Jak to już wiele lat temu zauważył Wodyn - większość zawodowych kulturystów to osoby o wyższej tolerancji na węglowodany. Pisałem już o takiej indywidualnej tolerancji wcześniej. Warto też o tym pamiętać, gdy będziemy kopiować diety zawodowców.

Dochodzimy tu jednak do trzeciej odsłony problemu. Nie przypadkiem wspomniałem o reklamach gainerów. Współczesny kulturysta czy trener sportów siłowych, żyje w dużej mierze z reklam suplementów. Dlatego nie może np. publicznie ogłaszać faktu, że buduje masę na diecie niskowęglowodanowej, a jednocześnie reklamować gainera i carbo. Tymczasem okazuje się, że tak naprawdę coraz większa grupa zawodowych kulturystów odchodzi o diet HC na rzecz takich czy innych wersji LC, doceniając możliwości tych diet. Wymaga to rzecz jasna innego podejścia do koksowania, ale to osobny temat. Nie mam ochoty propagować tego typu rozwiązań.

Jak widać z powyższego mit o tym, iż duża ilość węglowodanów jest konieczna do budowania masy mięśniowej jest uszyty na wyrost. Skoro tak to nie ma sensu dalej go propagować i wyważać otwartych drzwi. Trzeba też pamiętać, iż jeśli nawet ktoś ma wyższą tolerancję na coś, wcale nie oznacza to, że ta tolerancja kiedyś go nie zawiedzie.

No dobrze, to ile tych węglowodanów i kiedy? Wspominałem już nie raz, że uważam dla większości za rozsądną granicę coś pomiędzy 50 a 150 gram. To ile komu będzie uzależnione od wagi danej osoby, od proporcji tkanki mięśniowej do tłuszczowej, czy wreszcie od trybu życia. Do tego dochodzi płeć, o czym już była wcześniej mowa. Te widełki, podobnie jak ilość białka czy tłuszczu, do których dojdę w kolejnych częściach, nie są jakimś dogmatem. Jeśli ktoś nieco je przekroczy, czy w dół czy w górę, i po kilku miesiącach (a nie po dwu tygodniach!) zauważy, że mu to służy - wszystko jest ok. To są dane wyjściowe, które mają pomóc zorientować się w temacie. To oznacza, że jeśli będzie Ci służyło np. 170 gram to jest ok. Jednak nie można ulegać pokusie, iż zwiększanie tej ilości w nieskończoność albo przynajmniej do wartości wyższej niż 200 gram na dobę, da jeszcze lepsze efekty. Nie da. Jedyne co może dać w dłuższej perspektywie to otłuszczenie ciała i pakiet chorób cywilizacyjnych.

Węglowodany okołotreningowo są często propagowane nawet przez zwolenników diet LC. Jakby nie było jest to ciągle ukłon w stosunku do teorii, że węglowodany budują mięśnie. Jest to teoria błędna. Jeśli już jeść węglowodany to najlepiej robić to w godzinach popołudniowych i w pewnym oddaleniu od treningu. Na pewno nigdy nie rano ze względu na podwyższą wówczas odporność insulinową. Raczej również nie wieczorem. Wyjątkiem będą tu osoby, które po zejściu od 7% lub niże BF zauważyły znaczny spadek libido.

Powtórzę jeszcze raz, by ostatecznie podsumować temat: Większa ilość węglowodanów to prosta droga do cukrzycy oraz innych chorób cywilizacyjnych. Nie musisz koniecznie od tego utyć, różnie organizmy radzą sobie z takim nadmiarem, czasem może to wywołać obniżenie odporności co w przyszłości doprowadzi do choroby nowotworowej. Nie jest tak, bym miał kogoś straszyć nadmiarem węglowodanów, ale proszę zrozumieć jedno. Decydując się na dużą podaż tego makroskładnika zaczynamy grać w rosyjską ruletkę o nasze zdrowie. Dlatego napisałem, że zalecanie ilości rzędu 5-7 grama na kg masy ciała jest kretynizmem i teraz to stwierdzenie z pierwszej części podtrzymuję. Przy takiej ilości po prostu nie ma możliwości, by nie doprowadzić do odporności insulinowej. To nie jest kwestia tego, że nie wszyscy jesteśmy tacy sami. Pewne różnice metaboliczne występują, ale przecież nie jest tak, że jedni mają jelita krótkie jak tygrys, a inni długie jak krowa.

Pisałem już o tym, że ważniejsza od ilości węglowodanów jest ich jakość a dokładniej źródła. Teraz zakończmy ostatecznie problem ilości. Jak wspomniałem wg mnie bezpieczna ilość to 150 gram na dzień. Przy czym nie należy tej liczby trzymać się bardzo dosłownie. Oznacza to też, że niektórym osobom wystarczy 50 gram, ale dla wielu będzie to za mało. Natomiast przekroczenie 200 gram na dobę może zacząć być w dłuższej mierze niebezpiecznie. Bynajmniej nie od razu. Jeśli od czasu do czasu zjesz trochę więcej nic się nie stanie - choć możesz potem doświadczyć problemów jelitowych - to o tyle nieustanne faszerowanie się większą ilości węglowodanów, dzień po dniu, tydzień po tygodniu itd. musi doprowadzić do problemów zdrowotnych.

Duża ilość węglowodanów to u większości prosta droga do otyłości. Są jednostki, które jedząc dużo węglowodanów nie utyją, ale to nie oznacza, że z czasem nie odczują innych negatywnych skutków. Człowiek pierwotny mógł zjeść jakieś bulwy czy jagody, szczególnie w okresach głodu, ale nigdy nie opychał się nimi w takich ilościach, jak się teraz propaguje. Nawet w neolicie społeczeństwa rolnicze nie jadły tylu zbóż czy owoców, by wychodziło to ponad opisane powyżej ilości. Natomiast ci, których było na to stać, objadali się mięsem a nie węglowodanami. Trzeba także pamiętać, że obecne zboża czy owoce, a nawet warzywa, mają niewiele wspólnego z tymi z przed wieków. Np. owoce mają kilkanaście razy więcej cukru i kilkadziesiąt razy mniej witamin. O hybrydyzowanych zbożach już nawet nie ma co wspominać.

Otyłość oznacza również aromatyzację, czyli nadmiar estrogenów. U pań będzie to skutkowało ogólnie otłuszczeniem bioder i uda, u panów brzucha. Jednak w dalszej perspektywie u mężczyzny mogą pojawić się piersi, czyli nic innego jak ginekomastia. By do tego doprowadzić wcale nie trzeba się szprycować. Nadmiar węglowodanów załatwi sprawę w "naturalny" sposób.

Obecnie tak narzeka się na upadek męskości w społeczeństwie. To prócz pewnych kwestii socjologicznych, których nie chcę tu omawiać, skutek żywienia. Nadmiar węglowodanów, soja w pokarmach, brak witamin - to wszystko odbija się na męskości. Tworzy osobniki o wysokim poziomie estrogenów a niskim testosteronu. Prowadzi do braku zdecydowania i zdrowej agresji w życiu. O wpływie na depresję postaram się napisać za czas jakiś w innym cyklu, bo to również ważny temat. Czy jeszcze muszę tu na koniec wspominać o niskim poziomie libido?