Encyklopedia Undergrandowego Treningu - Zach Even-Esh

Pozytyw

Trzeba przyznać, że "Encyklopedia Undergrandowego Treningu Siłowo-Kondycyjnego" - Zacha Even-Esha bardzo pozytywnie wyróżnia się na tle książek o treningu siłowym, jakie obecnie się wydaje. Większość rodzimych autorów oraz tych tłumaczonych zwykle z angielskiego, zachłystuje się ciągle "zasadami Weidera" i wręcz dostaje ślinotoku z radości, że może piać hymny na część człowieka, który tak wypaczył ten sport i myślenie wielu ludzi. W tym wypadku jest zupełnie inaczej.

Tytuł "Encyklopedia..." może być do pewnego stopnia mylący. Spora część książki to w zasadzie autobiografia, w której autor ukazuje swoją drogę od treningu wg kolorowych gazetek kulturystycznych, do specyficznego systemu treningowego, jaki sam stworzył. Minusem jego podejścia jest - co w sumie aż tak bardzo nie dziwi - całkowita negacja ćwiczeń izolowanych. Jest to typowa reakcja ludzi rozczarowanych Weiderowską kulturystyką. Na pewno podstawę zawsze muszą stanowić ciężkie ćwiczenia wielostawowe, ale dodatki izolacji też się czasem przydają i mogą pomóc. Dodam tu od razu, że izolacje wg osławionych zasad Weidera - są raczej parodią, jak wszystko w tym systemie.

Ewen-Esh nie poświęca uwagi izolacją także dlatego, że specyfika sportów do jakich przygotowuje swoich zawodników jest taka, że bazuje głównie na sile i kondycji. Jednak czytając tę książkę warto mieć na uwadze, że niekiedy nawet w sportach dość odległych od kulturystyki warto niwelować potencjalny dysbalans siłowy właśnie poprzez izolacje.

Na pewno książka ma dużą wartość motywującą. Może inspirować do nowych i nietypowych rozwiązań. Autor skupia się na przekraczaniu strefy komfortu - o czym też niedawno pisałem. Pokazuje, że treningi nie muszą odbywać się tylko w siłowni. Pozycja zawiera opisy wielu różnych ćwiczeń wraz ze zdjęciami. Nie tylko ze sztangą, sztangielkami czy ketlami. Sporo uwagi zostało poświęcone ćwiczeniom z: oponami, beczkami, kamieniami, kłodami i innymi nietypowymi "pomocami". Jest to więc mimo wszystko swoista encyklopedia dla poszukujących urozmaicenia w treningu. Można się z niej dowiedzieć, jak przetaczać opony i jednocześnie nie zrobić sobie krzywdy. Jak wykorzystać pobliski plac zabaw do treningu itd. Do niektórych propozycji należy podejść naprawdę ostrożnie - jak np. przerzucanie się oponą, które uważam za zbyt ryzykowne (podobną opinię prezentuje Poliquin w "Applied Strongman Training for Sport", książce poruszającej podobną tematykę) - to jednak większość jest dość interesująca.

Szacunek budzi także porzucenie utartych schematów i krytyczne podejście do utrwalonych, a często zupełnie chybionych opinii i koncepcji. Autor nie zaraził się nagonką internetowych ekspertów popierających swoje poglądy "badaniami naukowymi". Po wielu próbach doszedł do wniosku, że od badań naukowych ważniejsze jest to co działa w praktyce i przynosi wymierne efekty. Jest to więc zbieżne z tym co już nie raz podkreślałem. Większość naukowców przeprowadzających swoje badania nie wie, co tak naprawdę i jak badać. Zaś wspomniani eksperci na siłowni bywają tylko we własnej wyobraźni.

Braki językowe

Poważną wadą książki - jak to ostatnio często bywa - jest tłumaczenie. Sporo anglicyzmów pozostało na miejscu słów, które można była przetłumaczyć na polski. Czasem nawet miałem wątpliwości, czy pozostawione zwroty są z angielskiego czy... - hm, no właśnie. Nie jestem zwolennikiem tłumaczenia wszystkiego na siłę. Sporo zwrotów trudnych do przetłumaczenia lub utrwalanych w danej dziedzinie nie warto na siłę tłumaczyć. Sam używam takich zwrotów jak: ROM, DOMSy czy też z innych dziedzin np. pendrive. Jednak ogarnia człowieka zgroza, gdy po włączeniu telewizora lub radia słyszy o "zafokusowaniu się na..." czy "koledzy tak mocno mnie suportują". To nie jest nawet angielski, to jest bełkot! Podobnie rzecz ma się z modą na wstawianie zaimka prawie co drugie słowo, ale już nie będę przeciągał tej kwestii.

Podciąganie

W książce znajduje się wiele dobrych zdjęć ilustrujących poprawne wykonanie różnych ćwiczeń. Jedyne, do których mogę się przyczepić to fotografie podciągania. Utrwalił się już wszędzie ten błąd krzyżowania nóg w czasie podciągania. Niby wielkiej różnicy to nie robi, ale tak naprawdę wyłącza z pracy statycznej tak rdzeń, jak i nawet nogi. Dlatego taka forma traci na efektywności. Zostaje pobudzone mniej jednostek motorycznych, utrwala się błędne działanie rdzenia.

Biorąc pod uwagę wszystkie za i przeciw uważam, że książka jest warta przeczytania. Pozwala spojrzeć na trening siłowy od nieco innej strony. Natomiast osoby pragnące trenować w sposób w niej przestawiony powinny zdecydować się na zakup własnego egzemplarza. Recenzja, którą tu napisałem jest tylko i wyłącznie moją opinią i nie ma charakteru reklamy ani nie jest tekstem sponsorowanym.